Etosha National Park

Eerst even een orrectie. Gisteren vertelde ik dat ik op een haar na een Kundu had aangereden. Vandaag ben ik er achter gekomen dat als het een Kundu was geweest, ik het waarschijnlijk niet zou hebben overleefd. Een Kundu is nl. een hele stevige antilopensoort met forse, rechte hoorns. Wat ik bijna aanreed was een Guinea fowl (parelhoen), die hier echter veel groter zijn dan in Nederland.
Vanochtend om 6 uur, bij zonsopkomst, met z'n tienen in een Toyota safariwagen gestapt en op safari geweest in het Etosha National Park. Het Park is 22.000 vierkante kilometer groot en herbergt vandaag ongeveer 2.500 olifanten en 250 leeuwen. Van de 'big five' komt hier alleen de buffel niet voor, omdat het daarvoor te droog is. Het park ligt om een droogstaand meer van 200 bij 80 km, de Etosha Pan geheten. Meestal regent het meer in de regentijd voor een paar weken vol en dan komen de flamingo's uit Zuid Namibie hier in grote getale heen, omdat het meer dan zeer alg- en zoutrijk is. Er komt maar een vissoort voor, de meerval, die zich 8 maanden in de droge modder begraaft en bij regen weer tot leven komt om vervolgens gejaagd te worden door de vele gieren die er dan boven zweven. Om het droge meer heen strekt zich het park uit dat in deze tijd van het jaar tamelij droog is. Vele bomen hebben geen blad meer en die dat nog wel hebben worden door de giraffes en olifanten onder handen genomen.
Opnieuw een ongelooflijk mooie ervaring, waarbij we na een half uur rijden al een zeldzaam schouwspel kregen voorgeschoteld, wat maar een paar keer per jaar in Etosha te zien is. Een jaguar doodde een impala en sleepte hem onmiddellijk omhoog een boom in, zodat hij hem in alle rust, niet gestoord door hyena's of leeuwen, kon oppeuzelen. Vanuit de wagen zagen we hem hoog in de kruin van een kale boom zich tegoed doen aan het beest. De impala's hebben een zwarte " M" als tekening achter op hun kont staan en de gids/chauffeur vertelde ons dat dat voor de leeuwen de ""M" van Mc.Donalds betekende. Impala's zijn het lievelingskostje van dit soort roofdieren en er zijn er heel veel van hier. Verder dik-diks gezien, de kleinste antilopensoort, ongeveer 50-60 cm groot, die nooit drinken. Aan verschillende nauurlijke waterpoelen gestaan waar een enorme hoeveelheid wild kwam drinken, behalve als er leeuwen in de buurt waren, dan stond alles zenuwachtig te kijken en speurde de gids tot hij de roofdieren zag liggen, bijv. onder een boom in de buurt. Aleen de wrattenzwijnen en olifanten trokken zich er niets van aan. Wrattenzwijnen omdat ze onnozel zijn en daarom regelmatig worden opgepeuzeld, olifanten omdat ze te groot zijn. Hoewel als de leeuwen echt honger hebben en ze met velen zijn, worden ook wel olifanten gedood. Een aantal hyena's gezien die de rest ook waakzaam hielden. Verder van allemogelijk wild gezien, waarvan ik de Nederlandse namen niet ken. Ook mangoestes, orynxen, het nationale dier van Namibie, talloze giraffen, wildebeesten, olifanten, sprinbokken, etc.
Het is mooi om te zien hoe majesteitelijk de giraffen alles goed verkennen, voor ze te water gaan. Ze gaan dan heel diep door hun voor en achterpoten en drinken dan met hun lange nek. Ze zijn op zo'n moment jeel kwetsbaar, maar er blijken wel 4 leeuwen nodig voor het doden van een giraf.
Tegen het vallen van de avond kwamen ook nog een paar giraffes drinken aan de poel van de lodge, zodat we tijdens het drinken van ons aperatief daar ook nog van konden genieten.
Om twaalf uur waren we weer in de lodge, waar Jo's motor inmiddels een nieuwe controller van de benzinepomp hed gekregen en het weer perfect deed.
Toyota is hier overigens de kampioen terreinwagen. Toyota Landcruisers en vrachtwagentjes zijn heel populair bij de safarimannen en Toyota Rangers met Hilux motor worden veel op de weg gebruikt door de vele hulporganisaties, altijd in witte kleur.
Namibie heeft maar 2,5 miljoen inwoners en daarvan is nog ongeveer 5-10 procent bushman, de oorspronkelijke bewoners die in de droge natuur rondzwerven en pure overlevers zijn.
Vandaag heb ik weer wat stoms uitgehaald. In de Toyota merkte ik dat mijn fototoestel het niet meer deed, ondanks mijn opladen van de accu tijdens de nacht. Dat was balen en dan zal ik er van mijn kamermaatje, Peter Dreesen,die voortreffelijke foto's maakt, een aantal moeten lenen. Peter is een net gepensioneerd kernfysicus die zijn hele carriere bij het CERN in Geneve heeft gewerkt. In het Frans-Zwitserse gebied ligt daar in de rotsen een kernversneller met gigantische magneten van 20 km doorsnee, waar meer dan 1000 mensen werken aan fundamentele research op het gebied van elementaire deeltjes. Toen ik na de safari op de Lodge terugkwam zag ik dat ik de opgeladen accu nog steeds aan de lader had hangen1
Met het bijvoegen van foto's wil het nog niet lukken. Ik blijf het proberen. Inmiddels meer dan 1000 foto's gemaakt waarvan jullie er nog niet een gezien hebben.