High Andes Tour 3
Door: Frans Visser
Blijf op de hoogte en volg Frans
05 Mei 2014 | Argentinië, Termas de Río Hondo
In 3 dagen een grote afstand afgelegd Naar Pomamarca in het Noorden van Argentinie, vlak bij de grens met Bolivia in de uitlopers van de Andes. Vanaf zaterdag ruim 1700 km gereden en eigenlijk waren alleen de laatste 100 km interessant, over de Passo de Jama (2500mtr.)
Nadat we zaterdagochtend gezamenlijk uit het drukke Buenos Aires waren weggereden, werden we na 30 km. ' losgelaten'. Peter en ik gingen er als eerste vandoor en ondanks omrijden zagen we de anderen pas lang nadat we waren aangekomen in Santa Fe terug. Er zat welgeteld een bocht in de route. Voor de rest 500 m rechtuit over de snelweg via Rosario. Niets te melden. Zondag was met 700 km de langste afstand van de reis, naar Termas de Rio Hondos. Jawel, de plaats waar twee weken geleden de Argentijnse Moto GP is verreden. Hoe ze zo'n groot evenement zover weg n zo'n afgelegen plaats kunnn organiseren is me een raadsel. Alle materiaal en mobile homes moeten minstens 1200 km rijden. Gelukkig is er wel een klein vliegveld eneen mooi autodrome, 8 km buiten de stad. Allen, de chauffeur van de volgwagen sliep in de kamer waar Rossi heeft geslapen! We sliepen in een nieuw Casino/Hotel, speciaal gebouwd voor de Moto GP. We hebben daar een locaal restaurant gevonden waar we een fantastische avond hebben beleefd. een heel authentieke plek waar de Argentijnen komen dansen en eten en dat op de muziek van een life band bestaande uit 2 fantastische gitaristen en dikke trommel en een gastje van 10 jaar die ook mee mocht trommelen. Goedkoop en goed gegeten al was de menukaart een grote chaos en konden wij de eigenaar niet echt duidelijk maken wat we wilden hebben en hij zelf geen meter over de grens sprak. Het publiek stelde onze aanwezigheid uit Belgie en Nederland zeer op prijs toen we aan de andere gasten werden voorgesteld.
Vandaag het eerste deel van de dag regen gehad en het was best link in de vuilste stad waar ik ooit doorheen ben gekomen: Tutucan. Slechte wegen, modderzooi en wegopbrekinegn en metershoge rotzooi overal langs en op de weg, onvoorstelbaar. Autosloperijen bijna op de weg gelegen. De motor ziet er uit, dat wil je niet weten.
Maar toen daagde de uitlopers van de Andes eindelijk op, werd het weer beter en hebben we op het laatst nog even van een stel hele mooie bochten genoten. Peter heeft een Go Pro camera op z'n helm gemonteerd, maar voor de Passo di Jama heeft hij hem even op zijn koffer gemonteerd, zodat ik achter hem gedurende 15 minuten vol in beeld ben, door de bochten zwierend.
We zitten hier in Conamarca in een rsoort met allemaal huisjes op een terrein in de bergen. Alleen de receptie en het restaurant zijn centraal. De bergen zijn hier bizinder, met vele cactussen erop. Sommige bergen zijn rood/bruin, van anderen is het gesteente donkergroen. Het landschap gedurende de eerste 1300 m was vooral agrarisch: vlees en melkkoeien, paarden, mais, etc. De weinige mensen wonen in kleine armoedige dorpjes bij elkaar. Geen vrijstaande boerderijen of zo. Heel veel dode honden en ander kleinvee ligt langs de weg. Niet erg enerverend. De weg naar her Noorden volgende de Parana rivier en was grotendeels een 2 baans weg waar we gemakkelijk 120 km/u konden kruisen. Niet vee over te vertellen. Ik stop nu en hoop dat dit bericht doorkomt. Gisteren was ik bijna klaar met de blog en toen verween de tekst plosteling. Nooit meer terug gevonden!
Nadat we zaterdagochtend gezamenlijk uit het drukke Buenos Aires waren weggereden, werden we na 30 km. ' losgelaten'. Peter en ik gingen er als eerste vandoor en ondanks omrijden zagen we de anderen pas lang nadat we waren aangekomen in Santa Fe terug. Er zat welgeteld een bocht in de route. Voor de rest 500 m rechtuit over de snelweg via Rosario. Niets te melden. Zondag was met 700 km de langste afstand van de reis, naar Termas de Rio Hondos. Jawel, de plaats waar twee weken geleden de Argentijnse Moto GP is verreden. Hoe ze zo'n groot evenement zover weg n zo'n afgelegen plaats kunnn organiseren is me een raadsel. Alle materiaal en mobile homes moeten minstens 1200 km rijden. Gelukkig is er wel een klein vliegveld eneen mooi autodrome, 8 km buiten de stad. Allen, de chauffeur van de volgwagen sliep in de kamer waar Rossi heeft geslapen! We sliepen in een nieuw Casino/Hotel, speciaal gebouwd voor de Moto GP. We hebben daar een locaal restaurant gevonden waar we een fantastische avond hebben beleefd. een heel authentieke plek waar de Argentijnen komen dansen en eten en dat op de muziek van een life band bestaande uit 2 fantastische gitaristen en dikke trommel en een gastje van 10 jaar die ook mee mocht trommelen. Goedkoop en goed gegeten al was de menukaart een grote chaos en konden wij de eigenaar niet echt duidelijk maken wat we wilden hebben en hij zelf geen meter over de grens sprak. Het publiek stelde onze aanwezigheid uit Belgie en Nederland zeer op prijs toen we aan de andere gasten werden voorgesteld.
Vandaag het eerste deel van de dag regen gehad en het was best link in de vuilste stad waar ik ooit doorheen ben gekomen: Tutucan. Slechte wegen, modderzooi en wegopbrekinegn en metershoge rotzooi overal langs en op de weg, onvoorstelbaar. Autosloperijen bijna op de weg gelegen. De motor ziet er uit, dat wil je niet weten.
Maar toen daagde de uitlopers van de Andes eindelijk op, werd het weer beter en hebben we op het laatst nog even van een stel hele mooie bochten genoten. Peter heeft een Go Pro camera op z'n helm gemonteerd, maar voor de Passo di Jama heeft hij hem even op zijn koffer gemonteerd, zodat ik achter hem gedurende 15 minuten vol in beeld ben, door de bochten zwierend.
We zitten hier in Conamarca in een rsoort met allemaal huisjes op een terrein in de bergen. Alleen de receptie en het restaurant zijn centraal. De bergen zijn hier bizinder, met vele cactussen erop. Sommige bergen zijn rood/bruin, van anderen is het gesteente donkergroen. Het landschap gedurende de eerste 1300 m was vooral agrarisch: vlees en melkkoeien, paarden, mais, etc. De weinige mensen wonen in kleine armoedige dorpjes bij elkaar. Geen vrijstaande boerderijen of zo. Heel veel dode honden en ander kleinvee ligt langs de weg. Niet erg enerverend. De weg naar her Noorden volgende de Parana rivier en was grotendeels een 2 baans weg waar we gemakkelijk 120 km/u konden kruisen. Niet vee over te vertellen. Ik stop nu en hoop dat dit bericht doorkomt. Gisteren was ik bijna klaar met de blog en toen verween de tekst plosteling. Nooit meer terug gevonden!
-
06 Mei 2014 - 09:33
Ruud Buijsse:
Dag Frans
Je verslag eerst 3 dagen rijden(ook 3x ontvangen) met veel interesse gelezen,
Vindt het leuk om je op deze wijze te mogen volgen
Ben wel een beetje jaloers op je mooie reis
Nu je de Andes bent ingereden is het genieten echt begonnen
Veel succes en tot je volgende bericht
gr ruud
-
06 Mei 2014 - 14:57
Christ :
Hoi Frans.
Foto's gemaakt met een I-Phone exporteer je middels I-tunes of gemakkelijker, via drop box. Andere telefoons sluit je aan op een laptop waarna je de foto's binnensleept. Het is even zoeken.
Nog 3 dagen, dan vlieg ik zelf naar Cartagena en begint mijn Zuid Amerikaans motoravontuur.
Helaas komen we elkaar niet tegen. Onze wegen kruisen in Machu Picchu. Daarna draai ik af naar Brazilië.
Ik houd contact met de thuisblijvers middels 'smokkelaar' WaarBenJij en Facebook. Op beide plekken plaats ik ook mijn foto's en GoPro-filmpjes.
grt. Christ.
-
06 Mei 2014 - 22:27
Nico:
Hallo Frans,
geniet er maar van, de natuur en ook van de bevolking, geef ons hier in Veghel iets mee van de cultuur daar.
bedankt alvast voor de verslagen, kijk weer uit naar de volgende.
groet Nico. -
07 Mei 2014 - 18:22
Joepenmaria:
7 mei
hoi frans.
wij vjnden het leuk om jou verslagen te lezen.
wat maak jij veel interesante momenten mee.
joep en ik volgen jou met veel plezier.
geniet ervan en we kijken uit naar je volgende verslag
groeten uit het regenachtig nederland en de speciaale grte van joep de tuinman ha ha.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
