High Andes Tour 4: van Pumamarca naar Potosi (Bol

Vanuit Pumamarca (Argentinie) klimt de weg naar de Altiplano: de hoogvlakte in de Andes die tussen de 3000 en 4200 meter ligt en waar ze een doorgaans goede weg doorheen hebben aangelegd. Het is een zeer dun bevolkt gebied en je kunt er enorm hard rijden, als je althans de beesten langs de weg in de gaten houdt. Lama's, wilde zwijnen, ezels, schapen, geiten, rhea's (kleine sruisvogels) en vooral straathonden zwerven langs de weg en steken soms onverwachts over. En deze beesten lopen meestal in kuddes. Globebusters heeft al diverse ongelukken hier gehad met rijders die na een aanrijding met zo'n beest naar huis moeten worden gerepatrieerd, De eeerste dag was de weg over de Altiplano ongeveer 200km lang en tamelijk recht en goed overzichtelijk. Ik heb er voor mezelf het snelheidsrecord hardrijden gevestigd door op 3600 meter hoogte even 165 km/u te rijden!
We kwamen ook door een dorpje waar alle schoorstenen met het Che Guevarra gezicht waren beschilderd. Ook Che Guevarra heeft hier op zijn motor gereden en zijn revolutie ontketend, Ook schijnen Buds Cassidy en Sundance Kid in deze contreien aan hun einde te zijn gekomen. Na 225 km vanaf de start was het de bedoeling dat we gezamenlijk de Boliviaanse grens zouden overgaan bij La Quiaca, Een grensovergang die om zijn grote chaos bekend staat, maar de volgende is 200 km omrijden. Toen we om half een bij de grens kwamen was die dicht. Zoals dat hier de laatste tijd veel voorkomt staakten nu de taxichauffeurs en die blokkeerden de grens aan Boliviaanse kant. Alleen personen konden de grens nog over, maar geen voertuigen zoals bussen, (vracht)wagens of motoren. We hebben toen in het stadje meteen een hotel besproken voor de groep en hebben daar tot 4 uur in de middag gewacht. Toen de grens nog steeds niet open was en er ook al sprake was van wegblokkades verderop in Bolivia, hebben we besloten in het hotel te overnachten en de volgende ochtend heel vroeg naar de grens te gaan en te zien of we er door konden. 's-avonds werd het er erg koud en hadden we last van de hoogte (moe, hoofdpijn, tintelende vingers, duizelig). Dus zijn de meesten maar aan de Diamox gegaan, temeer daar we de volgende dag regelmatig boven de 4000 m. zouden moeten rijden en overnachten.
We besloten, als we de grens overkwamen, niet meer het oorspronkelijke hotel 100 km na de grens aan te doen, maar rechtreeks door te rijden naar ons volgende hotel in Potosi, zodat we geen nadeel van ons oponthoud zouden hebben. Alle formulieren de avond van te voren pijnlijk nauwkeurig ingevuld en ons om 8:00 uur (het is hier dan net licht en koud (3 graden) aan de grens gemeld, We hebben er in totaal ongeveer 3 uur over gedaan om zowel de Argentijnse als de Boliviaanse administraties tevreden te stellen, toen nog geld wisselen aan de Boliviaanse kant om na 10 km weer gestopt te worden door de road block waar we eerst tol moesten betalen om toen alle papieren, die we aan de grens net hadden weggestopt, weer te voorschijn te halen. Daarna slingerde de weg zich over de Altiplano en soms door gorges heen met mooie donkerrode, zwarte en zandsteenkleurige rotsformaties. Helaas reed ik al snel in een dorpje een hondje dood. Ik reed dwars over hem heen met voor en achterwiel. Na aanvankelijk geschrokken te zijn van mijn motor draaide hij toch plotseling weer om en was niet meer te vermijden. Vervolgens kwamen we bij een wegblokkade waar mijnwerkers de weg hadden geblokkerd met rotsen, bomen en zand, omdat ze ook ontvreden waren. Na enig kijken en praten besloten we gedrieen ( Peter, Alistair en ik) om wat grote stenen tussen het laagste gedeelte van de blokkade weg te nemen en er met enige snelheid gewoon door/ overheen te rijden. Voor ze het goed in de gaten hadden waren we aan de andere kant. Enkele kilometersverderop zagen we al een vrachtwagen met soldaten aankomen, alsmede een bulldozer die de boel zou gaan opruimen. Later hoorden we dat de anderen van de groep die achter ons kwamen nog op de Boliviaans TV waren geweest, omdat er ook een filmploeg bij was geweest, Een 50 km verderop merkte mijn maat Peter dat hij een gladde laars had en zag dat de benzine uit zijn linker 35 literTourartechtank gutste. Hij stopte, maar door de ongelijke weg viel de motor om en gutste de benzine op de hete uitlaat. Even was er paniek, maar na het uitzetten van het contact nam het gevaar voor brand af. Peter had snel door dat het verbindingsstuk van de benzinetanks los was geschoten, Na demontage en afsluiten van de linkertank liep de motor weer, zonder dat er benzine uitspoot en konden we weer verder. Tot in Potosi de hoogste stad ter wereld en ook eens de rijkste stad ter wereld (300 jaar geleden) op 4200 meter hoogte. Een stad met heel stijle straatjes, me grove kinderkopjes en meestal maar een auto breed, We zullen hier twee dagen blijven, waarbij we ook een zilvermijn gaan bezoeken. Een lange dag, met veel avontuur, mooi weer en mooie wegen en natuur, wat wil een mens nog meer.
Frans